-
Վաղ պետական կազմավորումները Հայաստանի տարածքում:
Ներկայացնել Հայկական լեռնաշխարհի վաղ պետական կազմավորումները, նշելով նրանց գոյության ժամանակաշրջանը:
Արտատանը եղել է այն ժամանակներից, Ք.ա. XXVIII-XXVII թվականից:
Ներկայացրու  Արատտայի մասին  մի փոքրիկ աշխատանք՝  օգտվելով համացանցից/նաև դիտել ֆիլմը https://www.youtube.com/watch?v=qcgoqjuvxbQ/
3. Գիլգամեշ/ծանոթացում/
Էպոսի հայտնաբերումը
Էպոսի համառոտ նկարագրությունը
Էպոսի ստեղծումը ,սյուժեն
http://civilngo.com/gilgamesh/   Գիլգամեշի մասին

Комментарии

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

թարգմանույթյուն ժարգոնային բառերի

-
մուտիտ-խափել կռուտիտ-մի բանի տակից դուրս գալ  յադ-հումուր դոստ-մտերիմ  ընկեր ոբշի-ընդանուր նատուռի-իրոք կուռաժիտ-սեթևեթել բեսամփթ-ահաոր չուժոյ-ուրիշ մանթո-նեղված լոքշ-ձանձրալի ջոգել-հասկանալ քյասթմ-բարիշել, չուժոյ պախմել-ուրիշի փոխարեն ատնաշենի-հարաբերությոն մայլա,քուչա-բակ կուրսի-տեղյակ ռաստվել-հանդիպել բքել-ծխել
Далее...

Իմ անոնը Արամ է /Վերլուծություն/

-
«Իմ անունը Արամ է»: Պատմվածքը մարդկային ինքնադատապարտման մասին է: Արամը՝ լինելով երեխա և լինելով աղքատ ընտանիքից, կուրապես հետևում էր իրենց ընտանեկան, բայց չգրված բարոյական օրենքներին: Ղարօղլանյանների տոհմում բացառապես բոլորը աղքատ էին, փոխարենը պարկեշտ և ճշտախոս մարդիկ էին, հենց այդ պատճառով էլ գողությունն ու ստախոսությունը անընդունելի և չլսված բաներ էին տղայի համար: Դեռ շատ վաղ հասակից Արամը մեծ սեր էր տածում ձիերի նկատմամբ, բայց երբեք ձի հեծնելու հնարավորություն չէր ունեցել՝ այդ պատճառով էլ նրան հրապուրեց Մուրադի ձի հեծնելու առաջարկը: Ընդամենը մեկ օրով ձի հեծնելու մեջ տղան ոչ մի վատ բան չէր տեսնում, առավել ևս դա գողություն չէր համարում: Հարուստ չէին ֆիզիկապես, բայց հարուստ էին հոգով, համենայն դեպս ամեն հնարավորինս ձևով փորձում էին ազնիվ և արդար մարդիկ լինել: Միստր Բայրոնը, ումից արդեն վեց ամիս է գողացել էին ձին, երբ տղաների մոտ տեսավ ձիուն, մտքով անգամ չկարողացավ անցնել, որ նրանք ընդունակ են նման քայլի, չհավատաց, որ ձին իրենն է: Որոշ ժամանակ անց նրանք ձին պետք է տիրոջը վերադարձնեին...
Далее...

Սասունցի Դավիթը "Քաջի մահը և կույրունը"

-
Изображение
Սասնա սարերում քառասուն տարի իշխում էր՝ Առյուծ Մհերը: Նա այնքան քաջ էր եր բոլորը սարսափում քին նրանից անգամ հավքը նրա գլխավերեվով չէր էլ համարձակվում անցնել: Սակայն մի օր և են ահեղ սիրտը մի ցավ ներս սողաց և միտք արավ թագավորը, թե հասել են կյանքի հաշված օրերը ում պետք է թողնի այդ ամենը գոնե մի ժառանգ ունենար: Երկնքից մի հրեշտակ է իջնում և ասում Մհերին -Առյուծ Մհեր, քո խոսքերը հասան Ասծուն և նա քեզ կոյրոն կպարգևի, սակայն այդ նույն օրնել դու էլ կինդ էլ կմահանաք: Առյուծ Մհերը ասում է -Թող լինի իր կամքով վերջ ի վերջո մահը մերն է մենք մահինը; Իննը ամիս, իննը ժամ հետո առյուծ Մհերը ունենում է մի զավակ ում կոչում է Դավիթ: Կանչում է իր եղբորը՝ Ձենով Օհանին և որդոն և իր թագավորությունը թողնում է իր կառավարությոն տակ: 
Далее...