Կային երկու ընկերներ: Նրանցից մեկը միշտ ուրախ էր, իսկ մյուսը` միշտ տխուր: Մեկը մյուսից ուզում էր իմանալ, թե ինչպես է նա ուրախանում կամ տխրում: Մի անգամ, երբ տխուրը գնաց քայլելու, հանդիպեց մի բույս, որը կարողանում էր նրան մեծացնել կամ փոքրացնել, ուժեղացնել կամ թուլացնել, խելացի կամ անգրագետ դարձնել: Նա վերցրեց ամենալուսավոր բույսը, կերավ այն և դարձավ ամենաուրախ մարդը աշխարհում: Նա վազեց ուրախի մոտ և ցույց տվեց տխրելու ձևը: Ուրախը կերավ տխրության միրգը և դարձավ ամենատխուր մարդը աշխարհում: Երկու օր անց, նրանք հանդիպեցին իրար այդ բույսի մոտ և մեկը մյուսին ասաց.
-Ես չեմ դիմանում, ես ուզում եմ տխրել:
-Իսկ ես ուզում եմ ուրախանալ:
Նրանք կերան հակառակ բույսերը և դարձան այնպիսին, ինչպիսին եղել էին:
Բոլորը կհարցնեն այս պատմվածքի ասելիքը. ասեմ. մարդուն չէս կարող փոխել, ինչպիսին էլ նա լինի:
-Ես չեմ դիմանում, ես ուզում եմ տխրել:
-Իսկ ես ուզում եմ ուրախանալ:
Նրանք կերան հակառակ բույսերը և դարձան այնպիսին, ինչպիսին եղել էին:
Բոլորը կհարցնեն այս պատմվածքի ասելիքը. ասեմ. մարդուն չէս կարող փոխել, ինչպիսին էլ նա լինի:
Комментарии
Отправить комментарий