Աշխարհագրություն

• Ի՞նչ ցուցանիշներով է բնութագրվում բնակչության կազմը:

Տարբերում են բնակչության ազգային, սեռային, տարիքային, սոցիալական և կրոնական կազմ, ըստ կրթական մակարդակի, բնակավայրերի տեսակների կազմ և այլն:

• Ինչպիսի՞ն է ՀՀ բնակչության ազգային կազմը: Ո՞րն է նրա գլխավոր առանձնահատկությունը:

Հայաստանի Հանրապետությունը բնակչության ազգային կազմով աշխարհի առավել միատարր երկրներից է: Հիմնական ազգը` հա յերը, 2011 թ. մարդահամարի տվյալներով կազ մմ են
բնակչության ընդհանուր թվի 98,1%-ը:

• Որո՞նք են ՀՀ-ում բնակվող ազգային փոքրամասնությունները, ինչպե՞ս են տեղաբաշխված ՀՀ տարածքում, ի՞նչ իրավունքներից են նրանք օգտվում:

Հայաստանի Հանրապետությունում թվաքանակով երկրորդ ազգը եզդիներն են: Նրանց թիվը 2011 թ. մարդահամարի տվյալներով 35,3 հազ. է: Մեծ մասըբնակվում է Արագածոտնի և Արմավիրի մարզերի գյուղական բնակավայրերում: Հիմնական զբաղմունքն անասնապահությունն է, հատ կապես ոչ խարաբուծությունը: Թեև նրանց ծնելիության և բնական աճի ցուցանիշները բավականին բարձր են, սակայն արտագաղթի պատճառով եզդիների թիվը վերջին տասը
տարիներին նույնիսկ նվազել է: Երրորդ տեղում ռուսներն են, որոնց թիվը 2011թ. մար դահամարի տվյալներով 11,9 հազ. է: Ռուսների մեծ մասն ապրում է Երևանում, Գյումրիում, Վանաձորում և այլ քաղաքներում:

• Ինչպիսի՞ն է ՀՀ բնակչության սեռային կազմը: Ինչո՞ւ և ինչպե՞ս է այն փոփոխվում ըստ տարիքի:

ՀՀ-ում բնակչության սեռային կազմը տարբեր տարիքային խմբերում տարբեր է: Ինչպես աշխարհում, այնպես էլ մեզանում ծնվում են ավելի շատ տղաներ, քան աղջիկներ: Դրա հետեւանքով էլ երեխաների թվում գերակշռում են տղաները: Բայց քանի որ տղա երեխաների մահացությունն ավելի բարձր է, հետագայում (մոտ 20-30 տա րեկանմ) նրանց թվերը գրեթե հավասարվում են: Ավելի բարձր տարիքային խմբերում գերակշռող են դառնում կանայք, իսկ ծերերի մեջ կանանց գերակշռությունն է՛լ ավելի է մեծանում:

• Օգտվելով դիագրաﬕ ց` վերլուծե՛ք և գնահատե՛ք ՀՀ բնակչության տարիքային կազմը:

11․1% երեխաներ, 69․5% մեծահասակհներ, 19․4% տարիքովներ

• Ինչպիսի՞ն է ՀՀ ուրբանիզացման մակարդակը: Ինչպե՞ս և ի՞նչ պատճառներով է այն փոփոխվել վերջին հարյուրամյակներում:

Հայաստանը 1918 թ.` իր ազ գային պե տականթյնը վե րականգնել նա-
խօրյակին, տիպիկ ագրարային երկիր էր, որի բնակչթյան 90%-ը բնակվմ էր
գյղերմ, եւ միայն 10%-ը` քաղաքներմ:
Խորհրդային տա րիներին երկրի տն տեսթյան, հատ կապես արդ յնաբե-
րթյան, շի նարարթյան, սպասարկման ոլորտի ճյ ղերի զար գացման շնոր-
հիվ գյ ղական բնակ չթյան հաշվին աճեց քա ղաքաբնակների բա ժինը եւ
1980-ական թվականների վերջերին կազմեց 68%: Սակայն վերջին երկ տաս-
նամյակներմ արդյնաբերթյան ճգնաժամի հետեւանքով մե ծ չափերի հա-
սավ քաղաքաբնակների արտագաղթը:Դրա հետ կապված նվազեց քաղաքային
բնակչթյան բաժինը, որը 2011 թ. մարդահամարի տվյալներով կազմմ է
ավելի քան 63,3%: